Nieuws uit de parochie
OPENLUCHTVIERING KAPEL HEINKENSBERGdi 15 augustus '23
15 augustus, oftewel het feest van Maria Tenhemelopneming, is naar jaarlijkse traditie een groot geloofsfeest in Wever. In de rustgevende omgeving van de eeuwenoude oude kapel van Onze-Lieve-Vrouw van de Heinkensberg werd de eucharistieviering opgedragen. Net voor 10 uur liep het grasveld aan de prachtige Mariakapel vol. Bijna vierhonder mensen kwamen afgezakt naar het populaire Mariaoord. Pastoor Luc Thiry ging voor in de stemmige eucharistieviering en het koor van Glabbeek-Kapellen luisterde het geheel muzikaal op. Aan het eind van de viering werden de kinderen gezegend en kregen ze een gewijde Mariamedaille mee.
Naar jaarlijkse traditie trekt in de namiddag (14 uur) de processie door het dorp: van aan de Sint-Antoniuskerk naar de kapel en terug. U bent van harte uitgenodigd.
WE VIEREN VANDAAG MARIA TENHEMELOPNEMINGdi 15 augustus '23
Maria Tenhemelopneming of Maria Assumptie wordt in de Katholieke Kerk jaarlijks gevierd op 15 augustus. In het Nederlands taalgebied wordt het feest in de volksmond ook wel Maria Hemelvaart genoemd. Herdacht wordt dat Maria, de moeder van Jezus, aan het einde van haar aardse leven door God in de hemel werd opgenomen. Spreken van een hemelvaart is dus minder correct, omdat Maria niet op eigen kracht ‘opsteeg’, maar door God aan de aardse werkelijkheid werd onttrokken. Dit geloofsgegeven is voor de Katholieke Kerk zo belangrijk dat Maria Tenhemelopneming net als Kerstmis een liturgisch hoogfeest is.
U bent vandaag van harte uitgenodigd op de openluchtviering van 10 uur aan de kapel van de Heinkensberg (Wever) en om 14 uur op de processie, eveneens in Wever.
MARIA VIEREN!za 12 augustus '23
OVERLIJDEN MARGOT VANDENPUT – BUNSBEEKwo 09 augustus '23
Op 5 augustus ’23 overleed totaal onverwacht Margot Vandenput op 16-jarige leeftijd. We nemen op zaterdag 12 augustus 2023 om 10 uur gelovig afscheid van haar in de Onze-Lieve-Vrouw Geboortekerk van Kapellen.
We betuigen onze christelijke deelneming aan haar familie en wensen hen veel sterkte.
Mogen we vragen om uw gebed voor Margot?
De rouwbrief kan u vinden op https://begrafenissen-rummens.be/condolences/5-augustus-2023-margot-vandenput/
PROCESSIE ATTENRODE 2023ma 07 augustus '23
10 jaar geleden hebben we een eeuwenoude traditie terug in leven geroepen, een processie houden ter gelegenheid van het kerkwijdingsfeest. In die 10 jaar zijn ondertussen de wekelijkse misvieringen gestopt en smelten we met de andere Glabbeekse parochies samen tot één parochie. Het is dus (naast dopen, huwelijken en uitvaarten) één van de weinige momenten dat we nog kunnen samenkomen in onze kerk. Dat deden de Attenrodenaren en mensen van omliggende dorpen talrijk ondanks het wisselvallige weer. De kapellen aan de Hoefstraat en het kasteel waren weer mooi versierd en aan vele huizen stonden mariabeelden voor het raam. Spijtig genoeg hebben we de processie moeten onderbreken omwille van een regenbui en zijn we onmiddellijk terug naar de kerk gegaan i.p.v. naar de kasteelkapel. Dank aan iedereen die is meegegaan.
Morgen deel 2 – de tractorwijding…
Wat blij maaktma 07 augustus '23
Zondag 6 augustus 2023, Gedaanteverandering van de Heer (jaar A)
Ook gelovigen zijn in deze tijd sterk beïnvloed door de materialistische levensopvatting. Ik had bijna het woord “beschadigd” gebruikt. En dat zou niet eens verkeerd geweest zijn. In het geloof gaat het wezenlijk over niet-materiële zaken. Over dingen die niet zichtbaar, tastbaar of meetbaar zijn. En waarbij we bij de omschrijving ervan helemaal aangewezen zijn op vergelijkingen, parabels en symbolen. Religieuze taal dus. En die religieuze taal is zo oud als de mensheid zelf en heeft altijd goede diensten bewezen om diepere gedachten en emoties te verwoorden. Om een werkelijkheid, of facetten daarvan, ter sprake te brengen die als zeer reëel ervaren wordt, maar waar de gewone taal te klein voor is.
De hedendaagse absurde opvatting dat de materiële werkelijkheid de enige echte werkelijkheid is, heeft echter gemaakt dat velen die taal niet meer au sérieux nemen.
VISIOEN
Vandaag gaat het evangelie over het visioen op de Taborberg.
Maar wanneer ik tegenwoordig tegen iemand zeg: “Lowie, je hebt weer visioenen”, dan bedoel ik daarmee: Lowie, je bent jezelf weer wat wijs aan ’t maken, kom eens terug met beide voeten op de grond.
Wij zijn wel bereid om “visioen”, “wonder”, “stem uit de hemel” nog te zien als “symbolisch”. Maar dan wel in de betekenis van niet-echt, een verhaaltje, een sprookje. En dat komt omdat wij het spontane besef van en het contact met de diepere werkelijkheid achter de symbolen verloren hebben.
En dan moet daar dringend iets aan gedaan worden, want visioenen bijvoorbeeld hebben alles met ons concrete leven te maken en hebben er een enorme invloed op.
TABOR
Laten we eens kijken naar dat visioen op de berg Tabor.
Jezus is op weg naar Jeruzalem, de slotfase van zijn leven. Hij weet dat de dood Hem daar wacht. En Hij wil doorzetten.
Het visioen op de Tabor, moet Hem sterken in zijn voornemen.
Aanwezig zijn de grote figuren uit het Oude Testament die Jezus duidelijk zien en erkennen als het doel, het eindpunt, de kroon op hun eigen werk.
Aanwezig is ook God zelf, die Hem uitdrukkelijk bevestigt als zijn “Welbeminde Zoon”.
De uitwerking van het visioen is buitengewoon krachtig. Jezus zet vastberaden zijn weg naar Jeruzalem voort, ook al wacht Hem daar een afschuwelijk einde.
Hier zien we heel duidelijk wat nu precies de rol is van een visioen.
Een visioen is de ervaring van een diepere werkelijkheid achter de gewone dingen. Het is beseffen dat, voorbij de onaangename of zelfs verschrikkelijke toestand op dit moment, er nog een diepere werkelijkheid bestaat. En die werkelijkheid wordt niet alleen gedacht, maar ook echt ervaren.
Het is dus niet iets dat wij onszelf wijsmaken, een soort zoethoudertje van “´t zal allemaal nog zo erg niet zijn, je zal zien, het komt uiteindelijk allemaal wel goed!”
Neen, het is het scherp zien, ervaren zelfs van wat er schuilgaat achter de dingen.
PERSPECTIEF
Het is dus ook een beetje misleidend om te spreken over “de werkelijkheid achter de zichtbare werkelijkheid”. Er is maar 1 werkelijkheid. En het visioen laat ons de diepte ervan zien. Wat we te zien krijgen is de schoonheid en de goedheid van de werkelijkheid, die het huidig lijden of de ervaring van zinloosheid overstijgt. En daarom kan het visioen van onschatbare waarde zijn voor ons leven. Het kan “zin geven aan wat zinloos lijkt, draagbaar maken wat ondraaglijk lijkt, perspectief geven aan wat uitzichtloos lijkt” (Paul Schollaert).
Belangrijk hierbij is dat het ook over heel eenvoudige dingen kan gaan.
Ervaringen van goedheid en schoonheid, die de sleur van het alledaagse leven doorbreken. Het kan de fietser zijn die je bij je ochtendwandeling in het voorbijrijden hartelijk goeiedag wenst. En onmiddellijk vergeet je de 3 anderen die je passeerden zonder je zelfs maar te willen zien. (En die dus blijkbaar ook een visioen zouden kunnen gebruiken.)
Voor een christen zegt het visioen niet alleen iets over de schoonheid en de goedheid, die fundamenteel zijn maar die tijdelijk kunnen verduisterd worden door pijn en lijden en eenzaamheid van het moment.
Voor een christen zegt het visioen ons ook iets over de waarheid omtrent de werkelijkheid.
Het vertelt ons dat zich in het midden van de werkelijkheid een God bevindt die oneindig veel van ons houdt en die ons nooit zal loslaten, wat ons ook overkomt.
En dat is iets wat blij maakt, ondanks alles wat we soms moeten meemaken in het leven.
DAMIAAN – DE MUSICALvr 04 augustus '23
OVERLIJDEN JANIEN VAN EYLEN – GLABBEEKwo 02 augustus '23
Op 30 juli ’23 overleed Janien Van Eylen op 74-jarige leeftijd. We nemen op vrijdag 4 augustus 2023 om 10 uur gelovig afscheid van haar in de Sint-Niklaaskerk van Glabbeek.
We betuigen onze christelijke deelneming aan haar familie en wensen hen veel sterkte.
Mogen we vragen om uw gebed voor Janien?
De rouwbrief kan u vinden op https://www.ingedachten.be/overlijdensberichten/overlijden-detail/30-07-2023/janien-van-eylen
Immobilisme is even ketters als wildgroeima 31 juli '23
Zondag 30 juli 2023, 17de zondag door het jaar (jaar A)
De parabel over de schat in de akker gaat over mensen die na veel zoeken het geloof gevonden hebben. En die diep overtuigd geraakt zijn van de waarheid en de kostbaarheid van dat geloof. Zó kostbaar dat al het andere daaraan ondergeschikt is.
Het geloof als ons kostbaarste bezit, dat zorgvuldig bewaard en beschermd moet worden omdat het ons leven zin, warmte en betekenis geeft.
Dat is de betekenis van de twee parabeltjes over de schat in de akker en de parel van de koopman.
En dan komt die parabel over het sleepnet met daarin goede vissen die uitgezocht worden en slechte die teruggeworpen worden. Het lijkt wel in oppositie met de twee voorgaande vertellingen. Want hier is geen sprake van zorgvuldig bewaren wat is, maar van kiezen. Van bewaren én loslaten.
En om zijn bedoeling helemaal duidelijk te maken sluit Jezus af met te zeggen dat een goede huisvader uit zijn schat nieuw en oud tevoorschijn haalt!!
Beide zijn dus belangrijk: oud en nieuw.
POLARISATIE?
Een van de grootste tragedies in de hedendaagse kerk hier bij ons is dat die zin, die stellingname van Jezus—oud én nieuw zijn nodig—helemaal ondergesneeuwd lijkt.
Niet dat je kan spreken van een echte polarisatie. Vroeger, toen ik jong was, had je dat wel. Aan de ene kant de mensen die het concilie betreurden en die alles wat vroeger was, beter vonden. En aan de andere kant de “progressieven” die o.a. dweepten met de bevrijdingstheologie en die zowat elke verandering als een verbetering zagen.
Tegenwoordig echter zijn de verschillende gezindten getalsmatig totaal niet meer vergelijkbaar zodat je nog moeilijk van een polarisatie kan spreken.
Maar bovendien zijn de tegenstellingen ook inhoudelijk veranderd.
Aan de ene kant heb je nog altijd de sterk behoudsgezinde mensen, tegenwoordig een kleine minderheid, die helemaal terug naar vroeger willen. Zwarte lange rokken incluis. En aan de andere kant heb je die massa mensen, die zich nog christen noemen, maar die er eigenlijk niets meer aan doen.
Ze laten hun kinderen meestal nog dopen, maar ze geven het geloof niet meer door en komen zelden of nooit nog naar een kerkelijke dienst.
Ze beweren steevast dat ze “achter de christelijke waarden staan”. Maar dan als een soort mantra. Als je verder vraagt, kunnen ze je zelden vertellen wat die waarden zijn of aantonen dat ze enige invloed hebben op hun leven.
Als Victor Hugo vandaag zou leven, zou hij waarschijnlijk aan deze mensen denken als hij sprak van: “Les athées de nuance catholique”.
ALTERNATIEF
Maar daarnaast heb je ook nog een derde groep. De mensen die niet ergens tussen die twee andere groepen in staan, maar ertegenover.
En die mensen dat zijn—hopelijk—wij.
Dat zijn de mensen die het goede van vroeger niet alleen willen behouden maar het ook willen herwaarderen omdat het verlies ervan onze geloofsgemeenschap duidelijk geen goed heeft gedaan. Op de eerste plaats denken we dan aan de rituele samenkomsten van gelovigen. Het christendom is een godsdienst, het kan niet zomaar verengd worden tot een moraal. Rituelen, symbolen, samen zingen en samen bidden en Eucharistie vieren, maken er wezenlijk deel van uit, vormen ons juist tot een volk, tot een gemeenschap.
Er zijn serieuze atheïsten, mensen die dus menen dat godsdienst een menselijke uitvinding is, maar die onmiddellijk erkennen dat het ook de meest schitterende uitvinding van de mensen is. Omdat godsdienst, meer dan wat ook, mensen samenbindt en verenigt over alle mogelijke verschillen heen.
En wij, in Europa, maar krampachtig zoeken naar wat ons zou kunnen verbinden, terwijl wij het sterkste middel dat onze mensen verbond, het christelijk geloof, helemaal verwaarloosd hebben.
Laten wij onze rituele samenkomsten dus behouden en nieuw leven inblazen.
CELIBAAT
Wat we wel radicaal achter ons moeten laten omdat het in onze tijd zo desastreus is voor de Kerk zelf, is het verplichte celibaat.
Momenteel is er in het Westen bijna geen enkele jongere meer die “dat er nog bij wil nemen”.
Onze nieuwe aartsbisschop geeft hoop. Hij zegt dat de roeping tot het priesterschap iets anders is dan de roeping om celibatair te leven. En hij voegt eraan toe dat er maar heel weinig mensen geroepen zijn tot het celibataire leven.
Wel, laat ons dan kappen met die verplichte koppeling. Elke godsdienst kent mensen die heel hun leven in gemeenschap doorbrengen met bidden, studeren en mediteren. Laat die mensen voor het celibataire leven kiezen, dat ligt voor de hand. Maar toch niet voor een gewone parochiepriester. Er zijn echt nog wel andere mensen met een sterk besef van roeping in hun beroep en die dat toch combineren met een warm gezin. De Kerk moet toch geen zelfmoord plegen voor een principe waar weinigen nog de zin van inzien.
Laten we kappen met die verplichting. En met een vernieuwd elan ons geloof terug beleven en uitdragen.
De prijs van angstma 31 juli '23
Zondag 23 juli 2023, 16de zondag door het jaar (jaar A)
De lezing uit het Boek “Wijsheid” confronteert ons vandaag met een voor ons ongewone visie op macht. De idee wordt ontwikkeld dat juist de almacht van God de grond is van zijn rechtvaardigheid, zijn mildheid en zijn vergevingsgezindheid. Een op zijn minst interessante gedachte voor mensen zoals wij, die gewoon zijn van altijd een zekere reserve, om niet te zeggen een duidelijke achterdocht te koesteren bij elke vorm van macht.
Maar het Boek Wijsheid zegt: juist omdat er geen andere goden zijn, juist omdat er geen enkele kracht is die Gods macht evenaart, kan Hij mild en rechtvaardig zijn. Juist omdat God zichzelf niet staande moet houden t.a.v. bedreigende, concurrentiële krachten kan Hij zich de luxe permitteren om goed te zijn en mild voor de mensen.
Een interessante gedachte. En niet eens zo vreemd als ze op het eerste gezicht lijkt.
Want wijzelf gedragen ons in vele gevallen precies hetzelfde.
Wanneer wij een eerder negatief beeld hebben over macht dan is dat omdat wij “macht” bijna automatisch associëren met machtsmisbruik.
En wij beseffen dan niet eens dat wijzelf ons regelmatig in een situatie bevinden waarin wij absolute macht hebben over andere wezens en we die macht dan op een voortreffelijke manier gebruiken om goed te doen.
BOBBY
Voor onze hond bijvoorbeeld. Heel spontaan. Wij denken daar zelden over na.
Wij zijn bijna nooit bewust met die gedachte bezig. Maar onze hond is helemaal aan zijn baasje overgeleverd. Een kat is veel onafhankelijker. Die vindt zo nodig zelf wel eten en die gaat ook wel zonder ons op wandel. Liever zelfs dan mét ons.
Maar een hond, die is met huid en haar overgeleverd aan de goodwill van zijn baasje.
En dan zie je dat de overgrote meerderheid van de “baasjes” met heel veel genegenheid zorgdragen voor hun hondje. De beste brokjes zijn net goed genoeg, en het wandelingetje mag wat langer duren als Bobby dat wil, ondanks het vele werk. En bij het minste pijntje wordt de veearts er bijgehaald.
Zou dit verschijnsel er dan niet op wijzen dat als wij (absolute) macht hebben over andere wezens, wij, zoals God, spontaan die macht willen gebruiken om goed te doen? En welke dierenvriend zal ontkennen dat dit goeddoen hem ook een voldaan gevoel geeft en hemzelf gelukkig maakt?
Maar, als dit zo zit, kan je dan ook niet besluiten dat mensen die niet goed zijn voor hun dieren, of ze zelfs mishandelen—want die zijn er ook—afwijken van wat mensen spontaan en normaal doen?
ZIEK
En is het dan ook niet zo—en nu ga ik nog een stap verder—dat als mensen hun macht gebruiken om anderen onrecht en pijn aan te doen, dat je dat dan rustig abnormaal en ziek mag noemen?
Dat wij in normale omstandigheden, als wij ons lichamelijk goed voelen en geestelijk gezond zijn, dat wij dan spontaan geneigd zijn om goed te doen aan anderen. Dat het diepste in ons niet anders wil.
In de geneeskunde beseft men allang dat ons lichaam er altijd naar streeft zichzelf te genezen. Gezondheid is het streefdoel van het lichaam zelf.
En wat medicatie doet is niets anders dan het genezingsproces dat het lichaam zelf nastreeft te vergemakkelijken. Door zoveel mogelijk hinderpalen voor dat genezend streven van het lichaam tegen te werken.
In het geestelijke leven lijkt dat ook zo te zijn.
Als wij volkomen vrij zouden zijn, zoals de grote heiligen, dan zouden wij helemaal gericht staan op het goede. Maar wij zijn niet volkomen vrij.
Wij zijn angstig. Wij kapselen ons in en de anderen worden bedreigend. Het worden concurrenten en vijanden.
Wij zijn onaffe wezens, wij hebben nood aan verlossing. Wij hebben nood aan de hulp en de leiding van Hem-die-liefde-is. Hij kan ons afhelpen van onze angst.
Alle mogelijke soorten angst. Angst overgehouden van nare ervaringen, of zelfs meegekregen van onze voorouders via onze genen bijvoorbeeld. Angst die dan zelf weer oorzaak is van onze bezitterigheid en ons egoïsme.
Terwijl, als wij helemaal vrij zouden zijn van al die ellende, wij helemaal gericht zouden zijn op het goede.
Wij zijn veel beter dan we zelf durven denken.